Een
Een bijzondere tentoonstelling Wij zijn de tijden. NDSM Fuse, NDSMplein van 22 november 2025 tot 18 januari 2026. Open van maandag tot en met woensdag.

"Klaag niet over de keizer of over de tijden, want beiden vergaan. Maar zeg: wij zijn de tijden. Wees zelf een baken van moed en hoop." een citaat van Augustinus, bisschop en kerkvader, 3de-4de eeuw.

De vier kunstenaars die dit project realiseren, Alida Verheij, Winfried Scholz, Anne Verheij en Jeffrey Choy, houden zich allen in hun beeldend werk bezig met het gegeven van oorsprong en uitwerking van menselijk gedrag. Daarbij onderzoeken zij op basis van hun uiteenlopende disciplines hoe kennis en ervaring, maar ook gewoonte en gemakzucht, mensen tot begrip en kennis, als ook tot onbegrip en ontkenning kunnen leiden. Hun gezamenlijke appel aan de kijkers is om zo onbevooroordeeld mogelijk kennis te nemen van de beelden die zij gecreëerd hebben. Vervolgens zouden de kijkers op basis van hun eigen inzichten bereid moeten zijn om heel bewust hun eigen verantwoordelijkheid te accepteren voor hoe het verder gaat met de mensheid en met de wereld. Het citaat van Augustinus is daarom de meest sprekende keuze voor de titel van dit kunstproject.

Alida met de installatie Spiegel van de Ziel

Kunst en beelden zijn mijn middelen en mijn belangrijkste gereedschappen. Ik presenteer mijn werk bij voorkeur in de vorm van ruimtelijke installaties waarin ik de gelaagdheid en complexiteit van mijn onderwerpen optimaal tot uitdrukking kan brengen. Zo kom ik uit bij de 4 elementen die in essentie het biologische leven mogelijk maken: aarde, water, lucht en vuur. Ik benader dit op een intuïtieve holistische manier, om de totale samenhang te vinden en weer te geven in beelden. In mijn beelden laat ik zien wat de positie van de mens is, het verschil in grootte van de mens(-heid) ten opzichte van de 4 elementen. De aarde bestaat al eeuwig vanuit de oerknal en de mens leeft er slechts een korte periode. De mens leeft van wat de aarde biedt. De aarde levert onze levensenergie waarbij de vier elementen een belangrijke rol spelen. Leven is een omzetting van energie op basis van deze elementen. Voeding is in materie gestolde energie, water is een vloeibare variant daarvan, lucht bevat energie in de vorm van gas en vuur is een vorm van energie omzetting van het ene naar het andere stadium. De biologische processen in ons lichaam noemen wij daarom verbranding.

Winfried met het portretten vierluik HET GELAAT VAN DE MACHT

Winfried's belangrijkste discipline is beeldhouwen. Zijn ideeën over het thema 'macht' werkt hij uit in vier levensgrote portretten, bustes, van staatshoofden die in 2021 een belangrijke rol hebben gespeeld in de wereldpolitiek. Hij koos voor Trump, Rutte, Merkel en Aung San Suu Kyi. Voor elk portret gebruikt Winfried een materiaal dat naar zijn opvatting optimaal meewerkt aan het tot uitdrukking brengen van de belangrijkste karaktereigenschappen van de geportretteerde persoonlijkheid van politieke macht. Trump is daarom uitgevoerd in roestig en ook gepolijst gerecycled staal, Rutte in een massief blok Nederlandse rode beuk, Merkel in vier soorten natuursteen uit vindplaatsen in het oosten, zuiden, westen en noorden van Duitsland, en Aun San Suu Kyi geheel in was dat overbleef na eerder huishoudelijk gebruik van talloze kaarsen. Winfried laat hiermee zien hoe politieke macht kan corrumperen, pijn veroorzaken, verbinden en zichzelf verteren ten behoeve van het bereiken van een hoger doel.

Jeffrey met het drieluik-collage werk De tuin der vergankelijkheid

Een drieluik opgebouwd uit wegwerp beelden: reclamefolders, tijdschriften, de glimmende resten van dagelijkse consumptie. Het knippen en herschikken is een tastbare, trage handeling, een fysieke onderbreking van de constante stroom aan visuele ruis. De tuin der vergankelijkheid grijpt terug op Hieronymus Bosch’ Tuin der lusten, dat zelf beïnvloed is door Dante’s Inferno: werken die ooit fungeerden als speculatieve theologie, beeldverhalen over zonde en oordeel.

In dit werk wordt die structuur in het heden geplaatst. De hel is niet ver weg. Ze is zichtbaar in het nieuws, gecodeerd in digitale systemen, verankerd in alledaagse spektakels. ‘Apocalyps’ betekent onthulling. Onze toegang tot de wereld - onophoudelijk, direct - heeft iets denkbeeldigs tastbaar gemaakt. De drieluik is een venster op dat verval, net als het zwarte scherm in je broekzak.

Beelden hebben gevolgen. Aandacht ook. De gebruikte restmaterialen dragen sporen van wat we verbruiken, vergeten, toelaten. Wat telt zijn niet de massaal geproduceerde, goedkoop gedrukte gezichten. Tussen de fragmenten zit een oproep tot aandacht: voor wat er gaande is en wie er nog binnen je bereik staat.

Kijk om je heen. Bel je geliefden. Het zijn de mensen die je nog kunt aanraken, horen, vasthouden.

Anne met de ruimtelijke installatie Vrije Val

"Vrije Val" is een installatie die zich ritmisch door de ruimte ontvouwt. Het is een reactie op het onbehagen dat de huidige machtsstructuur oproept, niet als een vaststaand concept, maar als iets dat glijdt tussen systemen en lichamen. Macht als oplegging. Macht als manipulatie. Macht als de structuur waarvan je niet wist dat je haar in stand hield omdat het je taal en rollen in de wereld gaf.

Er is moed voor nodig om tegen die erfenis in te gaan, de valse belofte van veiligheid te herkennen die gezocht wordt in het vermijden van confrontatie, de kwetsbaarheid te ervaren die het ontdekken van de eigen blinde vlekken teweeg brengt.

Door beweging, ritme en het creëren van ruimte, geeft de installatie ruimtes die ons ontzegd werden. Het is een voortdurend proces van omdenken, niet om een duidelijk antwoord te vormen, maar om desoriëntatie, frustratie en onbehagen te ervaren als een vorm van kennis. Het lichaam navigeert wat de taal rationaliseert.

Anne kijkt naar het onderscheid tussen macht, vaak extern, manipulatief en opgelegd, tegenover innerlijke kracht, kalm, sterk en onderzoekend. Het is geen einde maar een begin van een ervaring die mogelijk wordt gemaakt door lang genoeg stil te staan totdat het ritme onder onze huid voelbaar pulseert.