Iedereen rouwt op zijn eigen manier, maar Karlijn doet het in Raam, sleutel van Robbert Welagen wel op bijzondere wijze. De verliefdheid op Hanna die zich ontwikkelt als haar levenspartner Arne sterft - op weg naar haar - neemt de plaats in van verdriet om haar verlies.
Toch is Karlijn de weg kwijt - ook letterlijk - en doet zij bizarre dingen waarmee zij gevoelens en herinneringen ‘uitgumt’. Dat de relatie tussen Hanna en Karlijn daardoor niet beklijft, verbaast de lezer dan ook niet.
Het is lastig om met Karlijn mee te voelen - haar gevoelsleven blijft kaal en afstandelijk beschreven. Sommigen van ons vonden haar irritant en niet geloofwaardig, anderen vonden haar loochening van rouw juist fascinerend.
Over één ding waren we het eens: het boek is goed geschreven met fraaie zinnen en details. Aan het eind wordt de cirkel mooi gesloten en lijkt de ontkennende fase van rouw voorbij. Al met al een mooi boek!
AnneLoes