De Spaanse danser en choreograaf Magadan van het Nederlands Dans Theater toonde zijn eerste avondvullende voorstelling. Het was een vaak adembenemende choreografie met zeven dansers waarin muren met bakstenen worden opgebouwd en afgebroken, soms letterlijk, vaak als metafoor voor hoop en contact, ook als het hopeloos lijkt.
Als één lichaam beweegt de kluwen dansers vloeiend, al kruipend en aan elkaar trekkend over de vloer, om vervolgens in kleine groepjes of soms in een duo uiteen te vallen.
Het was een prachtige voorstelling met sublieme beelden en bewegingen.